Note: สู้กับคอร์รัปชัน เรื่องเพ้อเจ้อที่ต้องเริ่มจริงจังเสียที - บรรยง พงษ์พานิช

ความเชื่อเรื่องเกี่ยวกับคอรัปชั่น

• คอรัปชั่นสร้างความเจริญได้

• มีการสำรวจโดยเฉพาะจากเยาวชนเราก็พบผลที่น่าตกใจว่าเยาวชน 2 ใน 3 ยอมรับได้ถ้าคอรัปชั่นนั้นสร้างประโยชน์

• ถ้าไม่จ่ายดำรงชีวิตไม่ได้ประกอบธุรกิจไม่ได้

• สำรวจกับภาคเอกชนบ้างก็พบว่ามีประชาชนกว่าร้อยละ 70 ยอมรับว่าตัวเองเคยจ่ายและมากกว่าร้อยละ 80 ของผู้ที่เคยจ่ายก็บอกว่ามันเป็นความจำเป็นมันคุ้มค่ามันได้ผลตามที่ตัวเองต้องการ

• เราเชื่อว่าข้าราชการจะชอบโกงเพียงเพื่อเลี้ยงตัวเอง พวกเราก็มักจะเห็นใจว่ารายได้ของข้าราชการไม่เพียงพอต่อการดำรงชีพ

ในโลกปัจจุบันไม่มีประเทศใดเลยที่ก้าวพ้นกับดักการพัฒนาไปได้โดยที่มีภาพลักษณ์คอร์รัปชันต่ำกว่า 5.0

ปัจจุบันเรามีดัชนีภาพลักษณ์คอร์รัปชันอยู่ที่ 3.6 ซึ่งคงจะต้องใช้เวลาอีกมาก

ประเภทของการคอรัปชั่น 

1. คอรัปชั่นในภาคเอกชน

1. นายจ้าง-ลูกจ้าง

2. เอกชน-มหาชนวงกว้าง

• รัฐอาจจะต้องให้ความช่วยเหลือ

2. การที่ผู้มีอำนาจรัฐใช้อำนาจนั้นฉ้อฉลคดโกงเอาทรัพย์สินและทรัพยากรของรัฐเป็นของส่วนตนโดยตรง

1. ตั้งแต่การที่ผู้นำเหตุการณ์ในตอนต้นศตวรรษได้ยักยอกเอาเงินช่วยเหลือจากต่างประเทศเข้าเป็นทรัพย์สินส่วนตัว

2. การโกงภาษีมูลค่าเพิ่มโดยความร่วมมือของข้าราชการกรมศุลกากรและกรมสรรพากรเป็นเงินมากกว่า 5 พันล้านอันนี้ถือเป็นการคดโกงเอาจากทรัพย์สินของรัฐ

3. ภาคเอกชนผู้จ่ายกับผู้อำนาจรัฐผู้รับก็คือการที่ฝ่ายเอกชนจ่ายเงินให้กับผู้มีอำนาจเพื่อได้ประโยชน์อันมิชอบ แยกออกเป็น 3 ประเภท

1. การซื้อความได้เปรียบในการแข่งขัน

• ประเภทนี้ก็คือ การที่ภาคเอกชนพยายามที่จะได้กำไรส่วนเกิน ที่เกิดจากการไม่ต้องแข่งขันขึ้นในระบบทุนนิยม

• การแข่งขันถึงเป็นเงื่อนไขที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เกิดประสิทธิภาพทำให้เกิดความโปร่งใส

• เมื่อมีกลไกที่เอกชน สามารถที่จะไปจัดการแข่งขันได้ ก็ย่อมทำให้เขาได้กำไรส่วนเกินและกำไรส่วนเกินนั้นแหละไปแบ่งให้กับผู้มีอำนาจ แล้วก็ส่วนหนึ่งก็เก็บไว้เป็นกำไรส่วนเกินของตนเอง

• ในกลุ่มนี้ถึงแม้จะมีปริมาณของรายการไม่มากแต่เป็นคอรัปชั่นที่สร้างความเสียหายให้กับระบบเศรษฐกิจมากที่สุด

• เช่น เรื่องของการล็อคสเปคทุกประเภท

2. การซื้อขายความสะดวก

• ปกติภาครัฐมีหน้าที่ที่จะต้องให้บริการแก่ประชาชน

• ในการบริการนั้นเขาก็มาออกแบบเงื่อนไขออกแบบรายละเอียดออกแบบการใช้ดุลพินิจให้มันมากเข้าไว้ก็ทำให้เป็นความไม่สะดวกที่เอกชนจะต้องซื้อหา

• ด้แก่การขอใบอนุญาตต่าง ๆ การที่จะเข้ารับบริการต่าง ๆ

• เอกชนจำเป็นที่จะต้องจ่ายเงินประชาชนจำเป็นต้องจ่ายเงินถ้าไม่งั้นก็ไม่ได้บริการตามที่สมควรได้ที่เราเรียกกันว่าค่าน้ำร้อนน้ำชา

3. การซื้อหาความผิด

• ซื้อความผิดให้เป็นความไม่ผิด

• การบิดเบือนไปทั่วมีการซื้อหาทำให้ได้เปรียบแม้จะเป็นเรื่องคดีความในทางแพ่งและทางอาญา

นวัตกรรมการคอรัปชั่น

• กลยุทธ์ได้กระจุกเสียหลายๆ

• คือ ทำยังไงที่จะให้พวกกูเนี่ยได้ทรัพย์สินโดยกระจายความเสียหายไปให้กับประชาชนทั้งประเทศที่กว้างที่สุดทุกคนจะได้รับรู้ รู้สึกน้อยที่สุด

• กลยุทธ์ที่บอกว่าได้วันนี้เสียวันหน้า

• คือ สิ่งที่เราโกงวันนี้ทำยังไงให้ผู้จ่ายเนี่ยไปจ่ายอนาคต เขาจะได้ไม่รู้สึก ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนจ่ายกันแน่ ผลักภาระไปให้กับอนาคตให้มากที่สุด

• การพัฒนาระบบในการโกงกิน ให้มันเป็นระบบที่มั่นคงถาวร ไม่สามารถที่จะมีใครที่อยู่นอกระบบ เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับกระบวนการต่าง ๆ เหล่านั้นได้

โทษของคอรัปชั่น

• มันทำให้นโยบายการคลังไม่มีประสิทธิภาพ

• มันคือการโยกย้ายทรัพยากรจากภาคส่วนที่มั่งคั่งไปสู่ภาคส่วนที่ยังขาดแคลนจากอนาคตมาใช้ในปัจจุบัน

• โดยหวังที่จะสร้างความมั่งคั่งให้กับผู้คนในอนาคต

• มีคอรัปชั่นมาเป็นแรงจูงใจการใช้นโยบายการคลังทั้งหลายถูกบิดเบือน

• คอรัปชั่นมักจะเกิดอยู่ในหน่วยงานภาครัฐ

• รัฐ/รัฐวิสาหกิจเป็นผู้ที่ให้บริการพื้นฐานกับประชาชน

• เป็นผู้ที่สร้างสินค้าพื้นฐานหลายอย่าง

• ไฟฟ้า ประปา พลังงาน ขนส่ง

• ถ้ามีคอรัปชั่น เกิด 3 สิ่ง

• ประสิทธิภาพต่ำคุณภาพสินค้าและบริการห่วย

• ต้นทุนสูง

• ของไม่พอ

• การเบี่ยงเบนของทรัพยากรทั้งภาครัฐและภาคเอกชน

• ทรัพยากรมันไม่เข้าไปสู่ส่วนที่มันควรจะเข้าไป

• ไม่ได้เข้าไปสู่ส่วนที่ประเทศต้องการที่จะพัฒนาเนื่องจากคอรัปชั่นทำให้เกิดการบิดเบือน

• ทำให้ภาคเอกชนบางส่วนได้กำไรเกินควร

• เช่น รถไฟแอร์พอร์ตลิงค์ เป็นการลงทุนที่ไม่คุ้มค่าอย่างยิ่ง

• ไม่มีศักยภาพการแข่งขันของภาคเอกชน

• ประเทศอย่างเราที่ความได้เปรียบเทียบซื้อได้

• หาได้มันมีความแน่นอนสูง

• ซื้อหาความได้เปรียบเนี่ยมันแน่นอนกว่าทำนวัตกรรม R & D

• ตัวอย่าง คำว่าสัจจะวาจาของนักการเมืองไทยในแปลว่าจ่ายครบเราทำให้แน่

• ทำให้ภาคเอกชนไทยเป็นหนึ่งในสังคมกำลังพัฒนาที่มีงบ R & D ต่ำที่สุด

• เกิดความเหลื่อมล้ำอย่างมโหฬารในสังคมไทย

• ประเทศเราคนร้อยละ 20 คนซึ่งประกอบด้วยคน 13 ล้านคนสามารถที่จะสร้างผลผลิตต่อปีมีรายได้มากกว่าคนร้อยละ 20 คือ 13 ล้านคนล่างสุดเนี่ยถึง 13 เท่า

• เป็นอัตราส่วนที่สูงมากในประเทศที่พัฒนาแล้วอัตราส่วนนี้จะไม่เกิด 5 เท่า

• เพราะว่ามันเกิดการบิดเบือนของทรัพยากรเกิดการบิดเบือนของผลตอบแทน

•  สร้างความแตกแยกในสังคม

• ประโยชน์ของอำนาจรัฐมันหอมหวาน

• ทำให้ทุกคนใช้ทุกวิถีทางไม่ว่าจะสร้างให้เกิดความแตกแยกในใช้ประโยชน์จากผู้ด้อยโอกาสสร้างให้เกิดความแตกแยกเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจรัฐ

ประโยชน์ระยะสั้นของคอรัปชั่น

• ถ้ามีการลงทุนถึงแม้การลงทุนนั้นจะมีแรงจูงใจมาจากความไม่ถูก ความไม่สมควร แต่การลงทุนนั้นก็ก่อให้เกิดผลประโยชน์ในระยะสั้นอย่างแน่นอน

• เช่น เราเกิดวิกฤตและเราก็ไปกู้เงินอนาคตมา รายได้ประชาชาติของประเทศก็เพิ่มขึ้น แต่ไม่เกิดประโยชน์ระยะยาว (เพราะมันไปเข้ากระเป๋าคนใดคนหนึ่งเยอะเกินไป)

• ประชานิยมนั้น จะดีหรือจะเลวนะครับ มันก็เป็นการกระจายรายได้เข้าสู่คนส่วนใหญ่ของประเทศนะครับ แต่ประชานิยมหลายๆเรื่องก็มีแรงจูงใจที่ถูกออกแบบมา ก็เพราะว่ามันมีการโกงกินได้

• เช่น เรื่องของการจำนำข้าว

• ซื้อหาความได้เปรียบได้กับการที่ภาคเอกชนช่วยหาความได้เปรียบได้ เขาก็ลงทุนถึงได้ การลงทุนนั้นจะไม่ได้เป็นประโยชน์ของส่วนรวม เป็นการลงทุนโดยเป็นต้นทุนภาระของสังคมในระยะยาว

ปล. ใช้ API text to speech ในการแปลงจากเสียงมาเป็นตัวอักษร

https://www.google.com/intl/en/chrome/demos/speech.html